Blijven leren in fotografie: experimenteren en fouten maken
Het begon bijna 20 jaar geleden, toen ik mijn eerste spiegelreflex kreeg. Naast mijn kinderen, was ik vooral bezig met natuurfotografie. Vooral de rustige momenten buiten en kleine details in de natuur trokken me aan. De schoonheid van het alledaagse.
Ik heb mezelf het fotograferen aangeleerd (met een beetje hulp van een cursus) en ken mijn camera’s ‘van binnen en van buiten’ zoals ze zeggen.
Spelen met licht is altijd het uitgangspunt. Fotograferen wat er is én hoe het kan zijn.
De foto hierbij is een voorbeeld: een bosanemoontje waarvoor ik plat op m’n buik ging om het tegenlicht goed te vangen. Iets meer naar links of rechts gaf enorm veel verschil in de lichtval. Het was even een klusje om het goeie plaatje te schieten maar het resultaat mag er zijn. Het blijft één van mijn favoriete foto’s.
En lukt dan altijd wat ik wil? Welnee! Maar door foutjes te analyseren leer ik steeds weer bij.
Nieuwe dingen leren is leuk!
In het kader van ‘jezelf blijven ontwikkelen’ of ‘een leven lang leren’, heb ik nu een flitser gekocht.
Dit is TOTAAL nieuw voor mij maar ik loop met een idee in m’n hoofd rond (al een tijdje) en wil dat nu wel eens in de praktijk gaan brengen. En terwijl ik dit schrijf, komen er alweer nieuwe ideeën in me op. Leuk!!!
Creatief fotograferen met beweging
Ik wil foto’s kunnen maken waar beweging in zit. Echte beweging en daarin het onderwerp scherp. Lijkt me supergaaf om daarmee te kunnen werken!
Bijvoorbeeld bij het fotograferen van mijn zoon tijdens het breakdancen, yoga-houdingen bij een yoga-shoot, foto’s met bewegingsstrepen van lopende mensen en daarbinnen een onderwerp scherp, maar ik denk dat je het ook geweldig kan gebruiken bij portretten bijvoorbeeld. Zowel in binnen-setting als bij een buiten/ natuurshoot.
Met een mooi woord heet dit ‘rear curtain flash’ of ‘laatste gordijn synchronisatie’. Mijn nieuwe project naast al het andere wat ik mag fotograferen!
Afscheidsfotografie: waardevolle herinneringen vastleggen
Een onderdeel van het blijven leren was de stap om in ’20 de opleiding afscheidsfotografie te gaan doen. Dat wilde ik al een tijdje maar ik dacht dat ik er niet goed genoeg voor zou zijn. Nou, dat had ik mis.
En inmiddels heb ik al veel uitvaarten mogen vastleggen. Groot en klein, in kerken, crematoria en op natuurbegraafplaatsen.
Het maken van een afscheidsreportage voelt altijd bijzonder. Het is méér dan fotograferen alleen. Het is een vorm van zorg een aandacht.
Als mensen daarna het album in handen krijgen, is het soms even slikken maar is steeds weer duidelijk hoe waardevol het is om een afscheid te laten fotograferen.
Portretfotografie: de mens achter de mens leren vastleggen
Omdat ik me meer wilde verdiepen in het maken van mooie portretten, waar mensen zich echt in herkennen. Meer dan alleen een ‘headshot’ maken. Echt even in contact komen en je verdiepen in degene die aan de andere kant van de lens staat.
Tijdens zo’n cursus realiseer ik me dan weer hoeveel ik al gegroeid ben. Maar ook hoeveel er nog te verdiepen valt. Je bent nooit uitgeleerd!
Reis je met me mee?
In de liefde voor fotograferen, in het ontwikkelen, in het proberen van nieuwe dingen.
Soms zoek ik modellen voor seniorenfotografie, koppelfotografie of een portret in de natuur. Lijkt het je leuk om eens mee te doen?
Stuur me een mailtje, dan zet ik je op de lijst. Ik werk met een vriendelijk tarief – jij een mooie foto, ik de kans om te blijven groeien.
Stuur me een mailtje en dan zet ik je op die lijst!
Reactie plaatsen
Reacties